من این دردو به کی بگم که هنوزم شماره ی اون آشغال عوضی رو با اسم مخصوص توی هردوتا گوشیش داره اما شماره ی من حتی ذخیره نشده...
به کی بگم که حاضره رمز گوشیشو عوض کنه تا من نتونم بفهمم کیا بهش پیام میدن اما حاضر نیست شماره شو عوض کنه تا باورش کنم...
به کی بگم که حاضر نیست قلبشو تمام و کمال به من بده در ازای قلبی که تمام و کمال بهش دادم...انگار تکه ای از خودشو از من میدزده تا به دیگران بده...
به کی بگم  که من از تصور غذایی که به اسم من سفارش داده شده اما تا برسه بدست من هر ناکسی بهش دست زده حالت تهوع میگیرم؟و از اون بدترش وقتیه که غذاتو میذارن جلوتو میکن ی کمش مال عوضیای هرزه س...
خیلی ستمه خدایا...تو برنامه ت از این کار چیه؟مثل مادری که بعد از هزار سال با نذرونیاز به زور ازت یه بچه میگیره اما ناقصه...تو با منم همینکارو کردی...به زور و التماس به من دادیش وناقص الخلقه...قلبش با من نیست...عشقش مال من نیست...باید شکرت کنم؟یا ی شب هم خودم هم اون ناقص الخلقه ای که به من دادی رو نابود کنم؟من ظرفیتم پایینه خدای من...از من امتحان نگیر که مردودم...اگه میخوای لطف کنی تمام باشه...لطف ناتمامت از جهنم کشنده تره...