از بیابان می‏آمدم

ریگم به کفش بود و

خاکم به دهان

نمی‏دانستم اگر می مردی
چه خاکی بر سرم می کردم؟؟؟

رها-
پی نوشت
شاید بهتر بود می گفتم:خاکم به دهان
نمی دانستم اگر مرده بودم
چه خاکی بر سرت می کردی...
اما حالا می دانم که اگر مرده بودم هم خاکی بر سرت نمی شد...واسه همین از اردی جهنم ها بیزارم