You can"t see salma?
What is left to see?
It was the greatest dialogue of the "dancer in the dark"...the whole part of the movie that I saw  was great but this short dialogue freezed me ...I asked myself too and found nothing to say

فکر کن!رو دیوار یه خونه،باغ،یا... هرچی نوشته باشن:این ملک فروشی نیست...بیخود با این شماره تماس نگیرید(09876543210)

تصور کن کسی بیست و چهارساعت با فرغون توی کانال هواسازا بره و بیاد و گاهی انقدر نزدیک بشه که صداش از لابلای میله ها بریزه تو حجم تاریک اتاق.تو باشی خوابت میبره؟بچه ها می‌خوابن ولی من هنوز به این صدای جدید هواساز عادت نکردم...

پ.ن2

...کلی نوشتم اونوقت این میگه امکان ارسال متن با بیش از 30000لغت وجود نداره.فحش بدم از همونا که تو زیرنویس نباید ترجمه کنم؟

خیلی بعد نوشت.
از اونجایی که ذاتا بچه مودب و باحیایی هستم خودم فحشامو سانسور کردم.بابت مدتی که به حریم نگاهتون توهین شد معذرت.

I hardly believe myself;I am seeing my classmates faces after five semester.It takes so long for me to convince myself to take a look at my classmates just a glance!!!when I was a child I looked to everybody,s face much more and like it but now I Do Hate  Looking At People Straightly in Their Faces

از کلاس که می رسم تو اتاق ساعت 9:30 شده دیگه. از هم اتاقیم می پرسم آب اومده؟ میگه نمیدونم(چوم)!خودم میرم چک میکنم ...بعله اب اومده.از خوشحالی میخوام بپرم هواولی نمی‌پرم تا چشمت دربیاد!!! از خودم میپرسم یعنی چرا من از اومدن آب اینهمه خوشحال شدم؟چشمم درمیاد و میفته به اون کوه ظرف ناهار که با منه بشورم...یعنی فقط واسه شستن ظرفا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

باورم نمیشه که دارم شارژ موبایلمو حروم آپدیت کردن سه باره‌ی این می‌کنم.ولی چون توی سایت دانشگاه وقت نیست و همه‌ی ایده ها می‌پره زد به سرم...نه که درسم ندارم فردا...هم بیان شفاهی دارم که باید داستان دوموپاسان رو بلد باشم هم ترجمه متون ساده هیچ غلطی نکردم.بابای... من زدم به چاک.

آنجا که پایتان می‌لغزد گنجتان نهفته است.

من ترا که دیدم پایم...دلم...جهانم لغزید...You are the only universe in the world which is mine

Last night I wrote a new poem and there was only one person in the world I wish to and I have to let  know about it...I am not gonna write the name(he he he)but I text the poem and get the answer even not the desired one!I know without that precious person I will stop writing poems...not because I dedicate eny poem to...just because that graet person encourage me to continue write and read even if I never published them

چرا من از آینده هیچ خاطره‌ای ندارم؟
و چرا اینهمه چرا دارم؟...

با سرزمینی که مرا فراموش کرده
سخن نخواهم گفت...