شبا ساعت 12 که می‏شه سه تا نخاله میان اون گوشه‏ی حیاط زیر درخت سیب آفت زده‏ی بینوا می‏ایستن به حرافی و سیگار دود کردن.
دیوارای حیاط خلوت بلنده و هوا راکد؛ دود می‏پیچه و درست از پنجره‏ی به ناچاری گشوده‏ی اتاق گرم و خفه و خاموش من میاد تو...درست همون چیزی که ازش بیزارم...
باید یه بلایی سر اون سه کله‏پوک بیارم...یه بلایی که دیگه دست ازین مراسم مرگ با کارت دعوت وپست سفارشیشون بردارن.
یه جریمه‏ی نقدی برای هر عدد سیگار لعنتی که بعد از 12 نیمه‏شب توی حیاط دود بشه...فکر کنم رگ اصفهانیشون بکشونتشون توی کوچه واسه سیگار آخر شب...آدم که نمی‏شن...لااقل من از شر دودشون خلاص می‏شم ...