فقط تو فیلما یه مرد ساعتها منتظر میشه تا زن محبوبش باهاش آشتی کنه و در خونه شو به روش باز کنه...فقط تو فیلما زنه طاقت میاره و درو به روی مرد محبوبش باز نمی‌کنه...تلفنش رو جواب نمیده و به بی‌خیالی طی می‌کنه...فقط تو فیلما...
تو واقعیت زنه تمام وجودش چشم شده و دوخته شده به در...به تلفن...و اماده که با اولین زنگ به محبوبش جواب بده...اما دریغ از یک پیام توی 24ساعت...دریغ از یک نگاه...

پ.ن.
من میخوام برم تو دنیای فیلما زندگی کنم...حالم از اینکه نمی‌تونم گوشیمو جواب ندم...نمی‌تونم بهت زنگ نزنم...نمی‌تونم بی‌خیالت بشم بده...دارم می‌میرم از این غصه که تو یک هزارم اونکه من تورو می‌خوام منو نخوای...
تو میگی میخوای اما...طرز خواستن تو با من چقدر متفاوته آخه؟؟؟ لعنت به این دنیای مریخی و ونوسی...کاش من و تو از یک سیاره بودیم...