از این که دنبال آدمایی بگردم که خودشون نمی خوان پیدا بشن خسته م.
چندوقته هی دست و دلم میره پی گشتن دنبال آدمایی که تو هیایهوی روزای زندگی گمشون کردم. ولی باز به خودم میگم که چی؟ اونا اگر می خواستن پیدا بشن که گم نمی شدن...

البته منم بی تقصیر نیستم... هرجا تو اینترنت ردی از خودم گذاشتم با اسم رها بوده... اسمی که هیچکدوم از اونا که دنبالشون می گردم باهاش زلفی گره نزدن و حتی اگه پیداشون کنم و پیام بدم که سلام... جوابم رو نمی دن... بقول شاملو، آغاز جداسری از دیگران شاید از ما بود...

P.S. پیرو همون ویر پیدا کردن آشناهای گذشته... ویر پیداکردن آهنگایی که قبلا عاشقانه گوش می کردمم افتاده تو کله م... دارم هاردمو زیر و رو می کنم ولی گاهی نتیجه ش اونی که باید باشه نیست... مثل این ترانه ی فرانسوی(Ne me quitte pas)که یک عالمه بازخوانی انگلیسی داره و من قبلا فقط یکی شو شنیده بودم:

If you go away on this summer day
Then you might as well take the sun away
All the birds that flew in the summer sky
...When our love was new and our hearts were high 

تو ورژن قبلی که می شنیدم دردمندانه خط آخر رو با خواننده تکرار می کردم

Please don"t go away

ولی الان نمی دونم چرا همش می گم

...Please Go Away...Please Go Away...Please Go Away