امروز اولین پارت از سه گانه ی Atlas Shrugged(2011) رو دیدم. خوشم اومد.از این فیلماس که آینده ای محتوم رو به تصویر می کشه... از همون فیلمای تخیلی که تا دوسال پیش فقط برای سرگرمی می دیدم اما الان دنبال کدهای لعنتی و نقشه های پنهانشون برای نظم نوین جهانی می گردم...

دنیا دوتا زندگی (و حتی بیشتر) به من بدهکاره. یکی برای دیدن فیلمهایی که دانلود کردم اما وقت نمی شه ببینم و  یکی هم برای خوندن کتابایی که خریدم یا پی دی اف گرفتم و هنوز نتونستم جز چند صفحه شو بخونم. حالا بماند نقاشیهایی که نکشیدم و شعرهایی که ننوشتم و سفرهایی که نرفتم و ... چشم که باز کردم دومینو اولین ضربه رو خورد... و هنوز که هنوزه دنیای من داره فرو می ریزه... گمونم وقتی می ایسته که من چشمامو برای همیشه ببندم... برای همینه که دوست ندارم به این جون کندن و نرسیدن مطلق اسم زندگی بدم...