لئو تولستوی تو داستان آنا کارنینا میگه:
موجودی کوچک و ناتوان به دنیا آمده بود که او هم به نوبه ی خود نسل بعدی را بوجود می آورد...
من اما برخلاف تولستوی میگم که الزاما همه ی موجودات ناتوانی که روزی به این دنیای لعنتی پا می ذارن نسل بعدیی از خودشون بوجود نمیارن...
گاهی اون موجودات ناتوان از هر کاری ناتوان می مونند تا وقتی که همه ی اون امیدهای پوچ و واهی انسانی شون رو با خودشون به گور ببرند...گاهی...گاهی...

when u miss the bus it means
a.u could have ur sweet junk food(pofak namaki)and walk to enjoy ur free time
b.let"s the sun to touch ur cold skin and made u feel happy
c.the most important thing;watching ur sweet little social birds CROWs ,walking in the park and search the lawn for food
how i am lucky,GOD thank you so much.I love you,I love crows and of course...that khodesh knows

تا کور شود هر آن کس که نتوان دید
خیلی سخته که آدم بدون فکر یه جمله رو اینقدر تمیز داغون کنه و پشت اتوبوس بنویسه...خیلی سخته ...هنوز نتونستم برای خودم حلاجی کنم این جمله‏رو...